در اواخر سال 1358 و اوایل 1359 بیمارستان آیت ا.. طالقانی که تا قبل از انقلاب ساختمانی نیمه تمام و از اموال وزارت بهداری سابق بود بتدریج بصورت یک بیمارستان جامع شــکل می گرفت. آقای دکتر مهاجر که پس از پایان دوره تخصصی و گذراندن بورد تخصصی در آمریکا و سه سال استادیاری در دانشگاه ایلینویز شیکاگو در اواخر سـال 1359 اولیـن بخش روانپـزشـکی داخل بیـمارستـان عمـومـی در ایـران را در بیمارستان آیت ا.. طالقانی به راه انداخت. اولین همکاران آقای دکتر مهاجر در این بخش مرحوم آقای دکتر لئون داویدیان (متخصص روانپزشکی از انگلیس)، خانم دکتر الهه کریمی (از اسـاتیـد روانشناسی بالینی دانشگاه ملی) و خانم پورمند (فوق لیسانس روانشناسی بالینی از آمریکا) بودند. با توجه به تعطیلی دانشگاه ها در آن زمان و ضرورت اخذ مجوز آموزش روانپزشکی از سوی شورای آموزش پزشکی و تخصصی کشور اولین دوره پذیرش دستیار در این بخش تا سال 1362 که آقای دکتر حسینی بعنـوان اولین دستیار شروع بکار کرد به تعویق افتاد، دستیاران دوره دوّم آقای دکتر ماهیار آذر و خانـم دکتر آزویانس بودند، بتدریج بر تعداد اعضای هیئت علمی بخش روانپزشکی بیمارستان آیت ا.. طالقانی افزوده شد. به نحویکه در سال 1363 اعضای هیئت علمی این بخش 5 روانپزشک، 3 روانشناس بالینی با درجه Ph.D و 2 روانشناس فوق لیسانس شده بود که همین افراد با تشکیل هسته اولیه گروه و انتخاب دکتر مهاجر بعنوان مدیر گروه و اخذ ابلاغ رسمی از دانشگاه، گروه روانپزشکی و علوم رفتاری دانشگاه شهید بهشتی را تشکیل دادند.
در همین سال ها گروه با سرپرستی آقای دکتر مهدی بینا در تلاشی بی وقفه و با وجود شرایط جنگی و محرومیت هـا و محدودیت های فراوان مرکز آموزشی درمانی امام حسین(ع) را بعنوان بزرگترین مــرکـز آموزشی دانشگاه شهید بهشتی را به راه انداختند. دومین بخش روانپزشکی داخل بیمارستانی در همین بیمارستان و در سال 1365 بـا مسئولیت دکتر بینا و همکاری چند عضو هیئت علمی دیگر گروه از جمله آقای دکتر دژکام روانشناس ارشد گروه که به این بیمارستان منتقل شده بودند شروع بکار کرد، اولین دستیاران این بخش آقایان دکتر صدر و دکتر ظهیرالدین بودند.
به دنبال تغییراتی سازمانی که در سطح کشور و دولت صورت گرفت، وزارت بهداشت درمانی و آموزش پزشکی در سال 1365 تشکیل شد و در تقسیم بندی های جدید مرکز روانپزشکی اطفــال و نوجوانان شهید سهامی که نیمه آموزشی و وابسته به انستیتو روانپزشکی تهران بود (قبل از انقلاب تحت نام مرکز روانپزشکی کودکان جردن فعالیت می کـرد) و بیمارستـان روانپزشکی ونک که درمانی و از بیمارستان های وزارت بهداری سابق بود (این بیمارسـتان در سال های آخر قبل از انقلاب یعنی سال های 55 و 56 تحت نام مرکز درمانی پژوهشی معتادان در زمره مراکز عمده تحقیقاتی وزارت بهداری در زمینه اعتیاد بود، ولی بعداً تنها بخش درمانی آن باقی مانده بود) به دانشگاه جدید التأسیس علوم پزشکی شهید بهشتی انتقال یافتند. از ادغام دو مرکز منتقل شده به بیمارستان امام حسین(ع) و بخش روانپزشکی موجود در آن، مجموعه روانپزشکی و علوم رفتاری بیمارستان امام حسین (ع) با ریاست آقای دکتر بینا تأسیس شد. نامبرده تا سال 1377 مسئولیت این مجموعه را بعهده داشت و پس از آن آقای دکتر ظهیرالدین تا سال 1385 و از آن تاریخ تا امروز آقای دکتر صدر به ریاست این مجموعه منصوب شدند.
ریاست بخش روانپزشکی بیمارستان آیت ا.. طالقانی تا سال 1365 بعهده دکتر مهـاجر و از آن سال تا سال 1378 مرحوم آقای دکتر داویدیان عهده دار این مسئولیت بود. با انتخاب مرحوم آقای دکتر داویدیان به نمایندگی اقلیت ارمنی در مجلس ششم آقای دکتر حمدیه و از سال 1391 آقای دکتر فرهادی نسب به ریاست این بخـش رسیدند.
مدیریت گروه از بدو تأسیس در 1363 تا 1377 با دکتر مهاجر بود، هر چند در دو مقطع زمانی یعنی سال های 1366 و 1374 که نامبرده در مرخصی بدون حقوق بودند، دکتر بینا بعنوان قائم مقام عملاً مدیریت گروه را بعهده داشت. از 1377 تا 1382 دکتر ظهیرالدین مدیر گروه بــوده و تا سال 1389 دکتر صدر و تا سال 1391 آقای دکتر صمیمی و از آن سال تا امروز مجدداً دکتر ظهیرالدین ایــن مسئــولیت را تقبل کرده اند.
بخش روانپزشکی کودکان و نوجوانان بیمارستان امام حسین(ع) تا چند سال تنها در آموزش دستیاران روانپزشکی مشارکت داشت و فاقد دستیار فوق تخصصی بود. در سال 1369 در پی تلاش پی گیر گروه با مدیریت دکتر مهاجر که در آن زمان قائم مقام رئیس دانشگاه و معاون آموزشی دانشگاه بود و با همکاری دکتر بینا که علاوه بر ریاست مجموعه روانپزشکی معاونت جنگ دانشگاه را نیز عهده دار بود دوره دو ساله فلوشیپ کودکان و نوجوانان تأسیس شد. رئیس بخش روانپزشکی کودکان و نوجوانان آقای دکتر توکلیان و همکاران دیگرشان آقایان دکتر اسماعیلی و دکتر هاشمی بودند. دکتر بینا اولین فلوی این دوره بود، و آقای دکتر محمد ولی سهامی بعنوان استاد مشاوره نقش عمده ای در عملی شدن این آموزش ایفاء کرد.
در سال 1372 در تلاشی دیگر در حالیکه مدیر گروه (دکتر مهاجر) ریاست بیمارستان امام حسین(ع) را نیز بعهده داشت و بعنوان دبیر هیئت ممتحنه و ارزشیابی روانپزشکی (از 1365 الی1374) همراه با دو نماینده دیگر گروه در هیئت بورد (دکتر داویدیان و دکتر بینا) همکاری سایر اعضاء هیئت ممتحنه و ارزشیابی را جلب کرده بودند، موافقت و مجوز شروع رسمی تأسیس اولین دوره فوق تخصصی روانپزشکی کودکان و نوجوانان در ایران، در دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی (مجموعه روانپزشکی، بخش کودکان و نوجوانان) کسب شد. هیئت بورد فوق تخصصی روانپزشکی کودکان و نوجوانان نیز در همین زمان با شرکت دکتر مهاجر (دبیر هیئت)، دکتر بینا، دکتر توکلیان و دکتر علاقبندراد (از دانشگاه تهران) شروع بکار کرد.
در سالهای اولیّه دهه 70 گروه روانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی پس از کمتر از 10 سال از تشکیل آن نه تنها به یکی از معتبرترین گروههای روانپزشکـی کشور تبدیل شده بود بلکه در بسیاری از زمینه ها حتی بر گرو ه هائی که چندین دهه موجود یت را پس سر گذارده بودند پیشی گرفت .
